Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Otwocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Otwocku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Anna Grudniewska
Protokolant:	St.sekr. sądowy Joanna Bieniada

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2016 r. w O.

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko J. B.

o zapłatę

I.  Zasądza od J. B. na rzecz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 2 898,91 zł (dwa tysiące osiemset dziewięćdziesiąt osiem złotych i 91/100) z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, liczonymi od kwoty 2 229,70 zł od dnia 19.02.2015 r. do dnia 25.01.2016 r.;

II.  Zasądzoną w pkt. I należność rozkłada na 24 miesięczne raty w wysokości po 120,79 zł (sto dwadzieścia złotych i 79/100) każda, płatne w terminie do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, poczynając od miesiąca lutego 2016 r., z odsetkami wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

III.  Zasądza od J. B. na rzecz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 78,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 934/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym drogą elektroniczną w dniu 20 marca 2015 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od J. B. kwoty 2898,91 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 2229,70 zł od dnia 19 lutego 2015 r. do dnia zapłaty. Powód wskazał, iż na powyższą kwotę składa się kapitał w wysokości 2229,70 zł, odsetki za okres od 19.12.2011 r. do 18.02.2015 r. w wysokości 490,67 zł oraz koszty, opłaty i prowizje w wysokości 178,54 zł.

W dniu 30 kwietnia 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym sygn. akt VI Nc-e 516737/15, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W dniu 18 maja 2015 r. pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty nie kwestionując istnienia zadłużenia i powołując się na swoją ciężką sytuację życiową i finansową.

Postanowieniem z dnia 09 czerwca 2015 r. sygn. akt VI Nc-e 516737/15 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wobec skutecznie wniesionego sprzeciwu stwierdził utratę mocy nakazu zapłaty i przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

W dniu 12 sierpnia 2015 r. powód wniósł powództwo w formie pisma procesowego popierając swoje pierwotne żądanie.

Sąd ustalił, co następuję:

J. B. w dniu 19 grudnia 2011 r. zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. umowę o przyznanie limitu kredytowego i umowę o wydanie i korzystanie z kredytu kredytowego V. Silver nr (...). Na podstawie umowy Bank przyznał limit kredytowy do kwoty 3700 zł, dla korzystania z którego otworzył i prowadził rachunek karty kredytowej oraz wydał kartę V. Silver, zaś pozwany zobowiązał się do spłaty wykorzystanego limitu kredytowego w miesięcznych okresach poprzez dokonywanie wpłat na rachunek karty, których wysokość i terminy określone były w wyciągu z rachunku kredytowego wysyłanego na zdeklarowany przez posiadacza adres korespondencyjny. Wymagalna minimalna spłata to 5 % kwoty wykorzystanego kapitału z Planu Podstawowego oraz należne bankowi opłaty, prowizje i odsetki. Integralną częścią umowy był Regulamin oraz należne bankowi odsetki, opłaty i prowizje. Umowa została zawarta na okres jednego roku tzn. do dnia 19.12.2012 r., przy czym Bank mógł odnawiać umowę na kolejne roczne okresy o ile posiadacz nie wypowiedział umowy albo nie zaszły inne okoliczności.

(umowa nr (...) k. 21, Regulamin k. 25, Tabela opłat i prowizji k. 30)

Pismem z dnia 09 września 2014 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. w związku z brakiem wymagalnej spłaty minimalnej pozwanego przez okres co najmniej 2 miesięcy wypowiedział w całości umowę nr (...) z 61 – dniowym okresem wypowiedzenia. Jednocześnie powód poinformował, że należności na dzień 09.09.2014 r. wyniosła 2706,53 zł. Pozwany odebrał niniejsze pismo w dniu 15.09.2014 r.

(wypowiedzenie k. 36, potwierdzenie odbioru k. 370)

Pozwany do kwietnia 2013 r. regularnie spłacał zadłużenie wynikające z umowy o kartę kredytową. Ostatnią wpłatę na wskazany rachunek dokonał w dniu 02.07.2014 r. w wysokości 300 zł.

(lista operacji k. 31)

W ramach wykonywania przedmiotowej umowy powstało zadłużenie, w wysokości 2898,91 zł, które stało się wymagalne najpóźniej z dniem 15 listopada 2014 r.

(wyciąg z ksiąg banku k. 20)

Powyższy stan faktyczny Sad ustalił, na podstawie wskazanych w jego poszczególnych częściach, które to w przekonaniu Sądu były w pełni wiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo należało uznać za uzasadnione.

W sprawie bezsporny był fakt zawarcia umowy o kartę kredytową nr (...) pomiędzy stronami. Nie był on także w toku postępowania kwestionowany przez J. B.. Nie budził wątpliwości także fakt braku terminowej spłaty przez pozwanego zobowiązań wynikających z tej umowy. W ocenie Sądu również wysokość żądanej pozwem kwoty została wykazana należycie – wyciąg z ksiąg banku, pełna lista operacji na karcie V. Silver oraz zeznania samego pozwanego, w których nie kwestionował jej wysokości.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od J. B. na rzecz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 2898,91 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od kwoty 2229,70 zł od dnia 19.02.2015 r. do dnia 25.01.2016 r.

Na rozprawie w dniu 25 stycznia 2016 r. pozwany wniósł o rozłożenie na raty zasądzonego roszczenia. Kwestia ta uregulowana jest w art. 320 k.p.c., który stanowi że w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Przesłanką do rozłożenia świadczenia na raty jest zatem pozytywna prognoza odnośnie spłaty. Celem ww. przepisu jest zapewnienie dłużnikowi możliwości spłaty zadłużenia, jednakże musi istnieć tu realna szansa, iż będzie on w stanie przy obecnej sytuacji majątkowej i rodzinnej spełnić zaciągnięte zobowiązanie. W ocenie Sądu pozwany spełnia przesłanki wskazane w ww. przepisie. Pozwany otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości 1600-1700 zł. Prowadzi on wspólne gospodarstwo z żoną, która otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w kwocie 2500 zł. Miesięczne opłaty za mieszkanie wynoszą 1000 zł, ponadto pozwany spłaca także zobowiązania zaciągnięte w innych bankach. Powyższe uzasadnia przyjęcie, iż jednorazowe spełnienie świadczenia przez J. B. byłoby niemożliwe. Dlatego, też Sąd na podstawie art. 320 k.p.c. postanowił o rozłożeniu zasądzonej kwoty na 24 miesięczne raty w wysokości po 120,79 zł każda. Rozłożenie przedmiotowej należności na raty w opisany w niniejszym wyroku sposób da realną szansę pozwanemu na spłatę zadłużenia w rozsądnym terminie. Jednocześnie okres spłaty tj. 2 lata oraz zasądzenie odsetek w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w przypadku uchybienia terminowi płatności zapewnia ochronę interesu powoda.

Orzekając o kosztach Sąd zastosował zasadę odpowiedzialności za wynik postępowania wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę powinna zwrócić przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu.