Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Otwocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Otwocku w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Kamila Różańska

Protokolant: Jolanta Olszewska

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 r., 30 listopada 2017 r.

sprawy B. M., syna J. i M. z d. Z., ur. (...) w m. B., oskarżonego o to, że:

W dniu 31 marca 2008 roku w sekretariacie I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w O.złożył przerobione przez siebie zaświadczenia potwierdzające dokonywanie wpłat tytułem alimentów na rzecz dzieci z dnia 9.09.2004r. na kwotę 3300 zł., z dnia 28.11.2004r.na kwotę 11000 zł, z dnia 14.09.2005r., na kwotę 4500 zł., z dnia 19.10.2005r. na kwotę 3300 zł , z dnia 20.10.2005r. na kwotę 5600 zł, z dnia 20.05.2006r. na kwotę 3290 zł w celu posłużenia się nimi jako autentycznymi

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk

orzeka:

1.  oskarżonego B. M. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 31 marca 2008 roku w sekretariacie I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w O.użył jako autentyczne przerobione dokumenty w postaci zaświadczeń potwierdzających dokonywanie wpłat tytułem alimentów na rzecz dzieci z dnia 9.09.2004r. na kwotę 3300 zł., z dnia 28.11.2004r. na kwotę 11000 zł, z dnia 14.09.2005r., na kwotę 4500 zł., z dnia 19.10.2005r. na kwotę 3300 zł , z dnia 20.10.2005r. na kwotę 5600 zł, z dnia 20.05.2006r. na kwotę 3290 zł. i czyn ten kwalifikuje z art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk skazuje oskarżonego na grzywnę w wysokości 350 (trzysta pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 10 (dziesięć) złotych stawka;

2.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym opłatę w wysokości 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt II K 357/13

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

J. M. i B. M. do 2004 roku byli małżeństwem. W wyroku rozwodowym zasądzono od B. M. alimenty na rzecz dwójki ich dzieci.

W dniu 31 marca 2008 roku B. M. wniósł do Sądu Rejonowego w O.pozew o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 05 kwietnia 2004 roku sygn. akt III C 1177/03. B. M. wówczas w sekretariacie I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w O.użył jako autentyczne przerobione dokumenty w postaci zaświadczeń potwierdzających dokonywanie wpłat tytułem alimentów na rzecz dzieci:

⚫

z dnia 9.09.2004 r. na kwotę 3300 zł. – przerobione poprzez dopisanie „Alimenty – 3.000 (trzy tysiące)”,

⚫

z dnia 28.11.2004 r. na kwotę 11000 zł – przerobione poprzez dopisanie cyfry „1” do liczby pierwotnej „1.000”,

⚫

z dnia 14.09.2005 r. na kwotę 4500 zł. – przerobione poprzez dopisanie cyfry „4” oraz wyrazu „cztery” przed pierwotną kwotą „500”,

⚫

z dnia 19.10.2005 r. na kwotę 3300 zł. – przerobione poprzez dopisanie cyfry „3”, przed pierwotnym zapisem kwoty„300 zł” oraz wyrazów „trzy tysiące” oraz „razem”,

⚫

z dnia 20.10.2005 r. na kwotę 5600 zł – przerobione poprzez dopisanie cyfry „5” przed pierwotnym zapisem liczby „600” oraz wyrazów „pięć tysięcy” przy zapisie słownym kwoty, a także wyrazów „alimenty w kwocie 3000 tysięcy” oraz „2600 zł”,

⚫

z dnia 20.05.2006 r. na kwotę 3290 zł – przerobione poprzez dopisanie cyfry „3” przed pierwotną liczbą „290”.

Oskarżony nie wpłacił widniejących na przerobionych dokumentach kwot tytułem alimentów na dzieci.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

zeznania świadka J. M. (k. 3-4, k. 168, k. 523-524), oraz dokumenty w postaci: protokołu z oględzin akt sądowych III RC 96/08 (k. 140), odpisu pozwu (k. 141-142), kserokopii dokumentacji dołączonej do pozwu przez B. M. (k. 143-164), odpisu pisma procesowego (k. 165-166), odpisu dokumentacji z akt III RC 96/08 (k. 170-174), opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego (k. 175-179), odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem (k. 186-188), dane o karalności oskarżonego (k. 515).

Oskarżony B. M. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Sąd na podstawie art. 479 § 1 k.p.k. postanowił prowadzić postępowanie bez udziału oskarżonego, który na termin rozprawy został prawidłowo wezwany, po czym bez usprawiedliwienia nie stawił się na rozprawę.

Oskarżony B. M. nie był dotychczas karany.

W powyższym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje.

Wydany przez Sąd wyrok został poprzedzony analizą całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej. Przeprowadzone na rozprawie dowody zostały poddane swobodnej ocenie uwzględniającej zasady logicznego myślenia, wiedzę oraz wskazania doświadczenia życiowego.

Za wiarygodne w całości Sąd uznał zeznania świadka J. M.. Zeznania te są bowiem spójne, logiczne i konsekwentne. Świadek dokładnie opisała na czym polegało przerobienie dokumentów przez oskarżonego, jak wyglądały pierwotnie - kiedy je podpisywała, a co zostało dopisane. Świadek jasno podała, że nigdy takich kwot z tytułu alimentów jak wskazane na przerobionych dokumentach, nie dostała od oskarżonego. Istnym jest, iż zeznania świadka znajdują potwierdzenie w opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego. Nadto należy zaznaczyć, iż nawet pobieżna analiza dokumentów prowadzi, do jednoznacznego wniosku, iż wymienione zaświadczenia zostały przerobione np. poprzez odpisanie cyfr. W ocenie Sądu zeznania J. M. są szczere i jasne, brak jest podstaw by je kwestionować. Zeznawała ona spójnie zarówno w tym postępowaniu jak i w postępowaniu zainicjowanym przez B. M. poprzez złożenie dokumentacji w I wydziale Cywilnym Sądu Rejonowego w O..

Za wiarygodną Sąd uznał opinię biegłego T. J. z zakresu badania pisma ręcznego. Została sporządzona do sprawy Sądu Rejonowego w Otwocku sygn. akt III RC 96/08. Biegły w opinii wskazał dokładnie, które zapisy zaświadczeń zostały dopisane po ich pierwotnym sporządzeniu. Biegły sporządzając opinię bazował na wystarczającym materiale, nie sygnalizował, aby materiał badawczy sprawiał jakieś trudności bądź ograniczał możliwość sporządzenia pełnej opinii. Opinia biegłego jest w ocenie Sądu rzetelna i spójna. Zaznaczyć należy, iż opinia jest nadto jasna i pełna, należycie umotywowana, sporządzona w oparciu o teoretyczną wiedzę, jak i doświadczenie zawodowe biegłego. Konstrukcja opinii pozawala na prześledzenie pracy biegłego, użytych metod i w konsekwencji umożliwia na weryfikację końcowych wniosków opinii.

Zatem opinia biegłego i zeznania J. M. tworzą spójny i jednoznaczny materiał dowodowy.

B. M. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia oskarżonego w kontekście zebranego materiału dowodowego należało uznać za niewiarygodne.

Sąd uznał za w pełni wiarygodną również dokumentację zgromadzoną w aktach sprawy. Jej autentyczność, wiarygodność i wartość dowodowa nie budziły wątpliwości Sądu, bowiem dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, strony nie kwestionowały ich autentyczności, do czego również Sąd nie znalazł podstaw.

B. M. został oskarżony o to, że w dniu 31 marca 2008 roku w sekretariacie I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w O.złożył przerobione przez siebie zaświadczenia potwierdzające dokonywanie wpłat tytułem alimentów na rzecz dzieci z dnia 9.09.2004r. na kwotę 3300 zł., z dnia 28.11.2004r.na kwotę 11000 zł, z dnia 14.09.2005r., na kwotę 4500 zł., z dnia 19.10.2005r. na kwotę 3300 zł , z dnia 20.10.2005r. na kwotę 5600 zł, z dnia 20.05.2006r. na kwotę 3290 zł w celu posłużenia się nimi jako autentycznymi, tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 270 § 1 k.k. popełnia ten, kto w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa. Przedmiotem ochrony każdej z postaci występku z art. 270 jest ogólnie ujęta wiarygodność dokumentów, ucieleśniona w ich autentyczności (oryginalności), a w konsekwencji ściśle związana z ich znaczeniem dowodowym. Przedmiotem czynności wykonawczej jest dokument. Dokument przerobiony jest wówczas, gdy osoba nieupoważniona zmienia dokument autentyczny. Przerobieniem dokumentu jest między innymi dodanie do niego dodatkowej treści. Użycie dokumentu przerobionego oznacza wszelkie posłużenie się nim zgodnie z jego przeznaczeniem, czyli w celu wykorzystania wiążącego się z nim prawa lub w celu wykazania innemu podmiotowi wynikających z treści dokumentu: dowodu prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Jeśli chodzi o stronę podmiotową przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. to podrobienie lub przerobienie dokumentu, jako celowościowe może być dokonane tylko w zamiarze bezpośrednim, natomiast użycie podrobionego lub przerobionego dokumentu jako autentycznego, możliwe jest w zamiarze ewentualnym.

W ocenie Sądu nie ulega żadnej wątpliwości, iż oskarżony B. M. w dniu 31 marca 2008 roku w sekretariacie I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w O.użył jako autentyczne przerobione dokumenty w postaci zaświadczeń potwierdzających dokonywanie wpłat tytułem alimentów na rzecz dzieci z dnia 9.09.2004 r. na kwotę 3300 zł., z dnia 28.11.2004 r. na kwotę 11000 zł, z dnia 14.09.2005 r., na kwotę 4500 zł., z dnia 19.10.2005 r. na kwotę 3300 zł, z dnia 20.10.2005 r. na kwotę 5600 zł, z dnia 20.05.2006 r. na kwotę 3290 zł. Sąd wyeliminował z opisu czynu, że przedłożone dokumenty zostały przerobione przez oskarżonego. Brak jest bowiem dowodów na powyższe. Nie budzi wątpliwości Sądu, iż oskarżony wiedział o tym, że użyte przez niego dokumenty są przerobione – zatem nieautentyczne. Nie wpłacił on widniejących na przerobionych dokumentach kwot tytułem alimentów na dzieci. Gdyby w rzeczywistości wpłacała takie sumy na poczet alimentów nie musiałby posługiwać się przerobionymi docentami, bowiem sumy te widniałyby na dokumentach od chwili ich stworzenia. Celem działania oskarżonego było przedstawienie korzystnych dla niego rozliczeń w sprawie Sądu Rejonowego w Otwocku sygn. III RC 96/08 o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 05 kwietnia 2004 roku sygn. akt III C 1177/03, albowiem to właśnie na potrzeby tego postępowania przedłożył podrobione dokumenty. Oskarżony przestępstwo popełnił umyślnie w zamiarze bezpośrednim.

W powyższej sytuacji czyn oskarżonego B. M. wyczerpuje wszystkie znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k.

Sąd na podstawie art. 270 § 1 k.k. skazał oskarżonego i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 350 (trzystu pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda stawka.

Odnośnie wymiaru kary Sąd zważył, co następuje.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisany mu czyn, Sąd kierował się zasadami wymiaru kary kształtującymi system sądowego wymiaru kary, a mianowicie zasadą swobodnego uznania sędziowskiego w granicach przewidzianych w ustawie, zasadą winy, zasadą nakazującą uwzględnienie stopnia społecznej szkodliwości czynu, oraz mając na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć względem oskarżonej, jak i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę także wszystkie ujawnione w toku postępowania okoliczności.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze, że czyn popełniony przez oskarżonego charakteryzował się wysokim aczkolwiek nie znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Sposób działania oskarżonego nie był podstępny, wyszukany i dał łatwo się zauważyć. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał także fakt, iż oskarżony nie był dotychczas karany. Sąd przyjął, że popełniony przez oskarżonego czyn miał charakter incydentalny.

Okolicznością obciążającą jest postać zamiaru, z jakim działał oskarżony tj. zamiar bezpośredni. Za pomocą tych dokumentów usiłował on wprowadzić w błąd Sąd. Za okoliczności obciążające Sąd uznał także okazany przez oskarżonego brak szacunku dla dokumentów.

Wymierzając oskarżonemu B. M. grzywnę w wysokości 350 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka, Sąd uznał, iż taka kara będzie w świetle art. 53 § 1 i 2 k.k. karą sprawiedliwą i wyważoną z punktu widzenia stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oskarżonego.

Ustalając wysokość stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych, Sąd zgodnie z art. 33 § 3 k.k. wziął pod uwagę obecną sytuację oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne i stosunki majątkowe. Oskarżony jest rozwiedziony, ma dwoje dorosłych dzieci. Obecnie nie pracuje zawodowo. Nadto ma problemy ze zdrowiem. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż oskarżony będzie w stanie uiścić grzywnę, której wysokość stawki dziennej Sąd ustalił na minimalną przewidzianą przez ustawę kwotę 10 złotych. W ocenie Sądu tak ukształtowana kara spełni swoje cele i zapobiegnie ponownemu popełnianiu przez oskarżoną przestępstw tego typu.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę sądową w kwocie 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych obliczoną zgodnie z przepisami ustawy o opłatach w sprawach karnych.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku.