Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Otwocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Otwocku Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Sereda

Protokolant: Ewa Szczepańska

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2019 roku

sprawy M. R., s. K. i G. zd. W., ur. (...) w O.,

oskarżonego o to, że: w dniu 10 listopada 2014 r. w miejscowości S., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził D. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7900 zł, które wpłacił on tytułem zaliczki na zakup i transport 1200 sztuk choinek, w ten sposób, że wystawił ogłoszenie nr (...) na portalu internetowym (...) oferując do sprzedaży choinki różnego gatunku, tym samym wprowadzając w błąd co do faktu ich posiadania i zamiaru dostarczenia pokrzywdzonemu, czym działał na szkodę D. G., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem pięciu lat od odbycia w okresie 31.03.2010r. do 30.09.2010 r. kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w Limanowej o sygn. akt (...) z dn. 26.01.2007r.

tj., o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

orzeka:

1.  oskarżonego M. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego D. G. kwoty 7900 zł. (siedem tysięcy dziewięćset złotych);

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. wynagrodzenie w kwocie 516,60 zł. (pięćset szesnaście złotych 60/100) w tym 23 % podatku VAT w kwocie 96,60 zł. (dziewięćdziesiąt sześć złotych 60/100) tytułem nie opłaconej przez oskarżonego pomocy prawnej udzielonej z urzędu,

4.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt (...)

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 05 marca 2019 roku

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Limanowej z dnia 26 stycznia 2007 roku, sygn. akt (...) oskarżony M. R. skazany został za czyn z art. 286 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, oraz na karę grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych w wysokości po 10 złotych każda stawka. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Otwocku sygn. akt (...) zarządzono wykonanie orzeczonej wobec M. R. powyższym wyrokiem kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w całości w okresie od 31 marca 2010 roku do 30 września 2010 roku.

W dniu 4 listopada 2014 roku na portalu internetowym (...) oskarżony M. R. zamieścił ogłoszenie numer (...) dotyczące hurtowej sprzedaży choinek, oferując do sprzedaży jodłę kaukaską ciętą w cenie od 60 zł. za sztukę, świerka srebrnego ciętego w cenie od 25 zł. za sztukę oraz świerka zwykłego formowanego w cenie od 15 zł. za sztukę. W rzeczywistości oskarżony nie posiadał tego towaru i nie miał zamiaru go dostarczać. Na ogłoszenie M. R. odpowiedział pokrzywdzony D. G., który w rozmowie telefonicznej złożył zamówienie na 1000 sztuk świerka pospolitego formowanego, 100 sztuk świerka srebrnego I klasy oraz 100 sztuk jodły kaukaskiej I klasy. Koszty transportu drzewek zostały ustalone na kwotę 1000 złotych. Jednocześnie oskarżony poinformował pokrzywdzonego, że trzeba wpłacić zaliczkę w wysokości 30 % kwoty transakcji. W dniu 7 listopada 2014 roku oskarżony M. R. za pośrednictwem poczty e-mailowej przesłał D. G. fakturę proforma na kwotę łączną 26 300 zł. Zgodnie z ustaleniami D. G. miał zapłacić zaliczkę w kwocie 7900 zł. stanowiącej 30 % wartości zamówienia. Wpłata zaliczki warunkowała przekazanie zamówienia do realizacji. Termin dostawy choinek do pokrzywdzonego został ustalony na dzień 1 grudnia 2014 roku. W dniu 10 listopada 2014 roku - po sprawdzeniu na podstawie NIP-u, że firma prowadzona przez M. R. jest zarejestrowana, zaś działalność nie została zawieszona ani zakończona – pokrzywdzony z miejsca zamieszkania tj. z miejscowości S. dokonał wpłaty pieniędzy w kwocie 7 900 zł. na nr rachunku (...) w Banku (...) wskazany przez M. R. W dniu 1 grudnia 2014 roku D. G. oczekiwał na transport choinek, który nie przyjeżdżał. W związku z tym jeszcze tego samego dnia D. G. nie mogąc telefonicznie skontaktować się z oskarżonym wysłał do niego e-maila z prośba o pilny kontakt w sprawie realizacji zamówienia. Oskarżony M. R. również e-mailem poinformował D. G., że choinki nie zostaną mu dostarczone z uwagi na problemy z dostawcą. Jednocześnie obiecał pokrzywdzonemu kontakt w dniu 2 grudnia 2014 roku. W dniu 2 grudnia 2014 roku M. R. nie skontaktował się z D. G.. Pokrzywdzony dzwonił do oskarżonego, ale ten nie odbierał już telefonów. M. R. nie dostarczył pokrzywdzonemu zamówionych drzewek pomimo wpłacenia przez niego umówionej zaliczki, nie zwrócił też D. G. wpłaconych tytułem zaliczki pieniędzy.

Oskarżony M. R. był dotychczas wielokrotnie karany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań pokrzywdzonego D. G. (k. 9-10, k. 500-501)

- innych dowodów ujawnionych na rozprawie tj.: wydruku z portalu internetowego G. (k. 11-12), wiadomości e-mail adresowanej do D. G. (k. 13, k. 16), faktury proforma (k. 14), wiadomości e-mail adresowanej do M. R. (k. 15, k. 17), potwierdzenia przelewu (k. 18), wydruku z bazy REGON (k. 22, k. 30), sprawdzenia numeru konta (k. 35), informacji dotyczących konta użytkownika (k. 50), faktury VAT (k. 52), informacji z (...) Bank (...) (k. 60), historii rachunku (k. 61), dokumentacji otwarcia rachunku (k. 62), informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 104), informacji z NFZ (k. 126), informacji z Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego (k. 128), informacji z K. dot. oskarżonego (k. 131-133, k. 191-194, k. 367-369, k. 471-473), wyroku SR w Limanowej sygn. akt (...) wraz informacją o odbyciu kary (k. 137), wyroku SR w Otwocku sygn.. akt (...) i II (...) (k. 141-142), wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie sygn. akt (...), (...), (...) (k. 145-146), wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia sygn.. akt (...)(k. 149), obliczenia kary (k. 150), wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia sygn. akt (...) (k. 152), wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ sygn. akt (...) (k. 154-155), informacji o dochodach oskarżonego (k. 180-182), wydruku z Centralnej Bazy Danych systemu informatycznego Prokuratury (k. 184-186), wydruku z systemu NoeNet (k. 188-189), danych osobo-poznawczych oskarżonego (k. 232), wykazu dowodów rzeczowych (k. 233).

Oskarżony M. R. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Na rozprawie oskarżony M. R. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i także odmówił składania wyjaśnień. Wskazał jedynie, że w postępowaniu przygotowawczym nie przyznawał się, ponieważ wtedy nie kojarzył tego zdarzenia. Dopiero po zapoznaniu się z materiałami sprawy, przypomniał sobie, że taka sytuacja rzeczywiście miała miejsce.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka – pokrzywdzonego D. G., albowiem są one spójne, logiczne, konsekwentne, ponadto znajdują pełne potwierdzenie w uznanych przez Sąd za wiarygodne dowodach z dokumentów, w szczególności w wydruku z portalu internetowego G., korespondencji e-mailowej prowadzonej między pokrzywdzonym i oskarżonym, fakturze proforma i potwierdzeniu przelewu. Łącznie z tymi dokumentami zeznania pokrzywdzonego tworzą logiczny ciąg wydarzeń, wskazujący jednoznacznie na popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu.

Zeznania świadka K. G. (k. 501, k. 158) niczego istotnego do sprawy nie wniosły, albowiem nie posiadał on żadnej wiedzy na temat zarzutu stawianego oskarżonemu w niniejszej sprawie.

Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dowody z dokumentów ujawnione na rozprawie. Żadna ze stron nie kwestionowała bowiem ich autentyczności ani wiarygodności, a w połączeniu z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym dokumenty te pozwalają one na odtworzenie pełnego i rzeczywistego obrazu czynu popełnionego przez oskarżonego.

Czyn oskarżonego M. R. wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Przestępstwo z art. 286 § 1 kk. ma miejsce wtedy, gdy sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub wyzyskania niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Jest to przestępstwo powszechne. Strona podmiotowa tego przestępstwa ograniczona jest do zamiaru bezpośredniego, obejmującego zarówno cel - jakim jest osiągnięcie korzyści majątkowej – jak i sposób działania sprawcy. Oznacza to, że sprawca nie tylko musi chcieć osiągnąć korzyść majątkową, lecz musi także chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania lub zaniechania. Jednym ze sposobów doprowadzenia innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jest wprowadzenie w błąd, polegające na tym, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy. Przestępstwo z art. 286 § 1 kk. jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Z kolei popełnienie przestępstwa w warunkach recydywy określonych w art. 64 § 1 kk. ma miejsce wtedy, gdy sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do tego, za które był już skazany. Zgodnie z definicją ustawową zawartą w art. 115 § 3 kk przestępstwami podobnymi są m. in. przestępstwa należące do tego samego rodzaju, a zatem przestępstwa przeciwko mieniu są przestępstwami podobnymi.

Oskarżony M. R. w dniu 4 listopada 2014 roku na portalu internetowym G. zamieścił ogłoszenie nr (...) oferujące do sprzedaży choinki – jodłę kaukaską ciętą w cenie od 60 zł. za sztukę, świerka srebrnego ciętego w cenie od 25 zł. za sztukę oraz świerka zwykłego formowanego w cenie od 15 zł. za sztukę. Na ogłoszenie to zareagował pokrzywdzony D. G., który telefonicznie zamówił u oskarżonego łącznie 1200 sztuk choinek różnego gatunku wraz z transportem. Pokrzywdzony zgodnie z ustaleniami poczynionymi z oskarżonym, w dniu 10 listopada 2014 roku w miejscowości S. przelał na wskazany mu przez oskarżonego nr rachunku (...) w Banku (...) kwotę 7.900 zł. tytułem zaliczki za zamówione choinki. Pomimo wpłaty zaliczki oskarżony nie dostarczył pokrzywdzonemu zamówionych przez niego choinek, gdyż w rzeczywistości w ogóle ich nie posiadał i nie zamierzał ich dostarczyć pokrzywdzonemu. Już w momencie zamawiania choinek przez pokrzywdzonego oskarżony wprowadził go w błąd co do faktu ich posiadania i zamiaru ich dostarczenia pokrzywdzonemu. Oskarżony popełnił ten czyn działając umyślnie w zamiarze bezpośrednim, jego celem było osiągnięcie korzyści majątkowej i korzyść taką rzeczywiście osiągnął.

Oskarżony M. R. dopuścił się powyższego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Limanowej z dnia 26 stycznia 2007 roku, sygn. akt (...) oskarżony został skazany za czyn z art. 286 § 1 k.k. m. in. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Otwocku sygn. akt (...) zarządzono wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego powyższym wyrokiem kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w całości w okresie od 31 marca 2010 roku do 30 września 2010 roku, a w dniu 10 listopada 2014 roku, a zatem w ciągu 5 lat po odbyciu tej kary popełnił przestępstwo z art. 286 § 1 kk czyli umyślne przestępstwo podobne do tego, za które był już skazany.

W powyższej sytuacji czyn oskarżonego marka R. wyczerpuje wszystkie znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał go, a na podstawie art. 286 § 1 kk wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Zaznaczyć na wstępie należy, iż orzekając w niniejszej sprawie Sąd zastosował przepisy ustawy Kodeksu karnego w ich brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, a więc sprzed wejścia w życie w dniu 01 lipca 2015 roku ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie bowiem z art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie ustawa obowiązująca poprzednio jest względniejsza dla oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się zasadami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. i uwzględnił całokształt okoliczności, zarówno łagodzących jak i obciążających mających wpływ na wymiar kary.

Jako okoliczność obciążającą, którą Sąd uwzględnił przy wymiarze oskarżonemu kary 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności wymienić należy przede wszystkim to, iż popełnione przez oskarżonego przestępstwo cechuje wysoki stopień społecznej szkodliwości ze względu na postać zamiaru, jaki towarzyszył oskarżonemu – zamiar bezpośredni, jak też ze względu na rodzaj i charakter naruszonego dobra, jakim w tym przypadku jest cudze mienie. Okolicznością obciążającą, którą Sąd wziął pod uwagę wymierzając oskarżonemu karę jest również fakt, że oskarżony był dotychczas wielokrotnie karany, w tym głównie za przestępstwa z art. 286 § 1 kk, a przestępstwa będącego przedmiotem niniejszego postępowania dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk. Biorąc pod uwagę dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego za przestępstwa z art. 286 § 1 kk można sądzić, iż stało się to jego „sposobem na życie” i źródłem zarobkowania.

Okolicznością łagodzącą, którą Sąd uwzględnił przy wymiarze kary oskarżonemu jest natomiast stosunkowo niewysoka wartość szkody wyrządzonej popełnionym przez oskarżonego przestępstwem oraz fakt, że oskarżony przyznał się do popełnienia tego czynu.

Biorąc pod uwagę bilans wszystkich powyższych okoliczności, Sąd uznał, iż jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności będzie w stanie odnieść swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze względem oskarżonego i sprawić, że w końcu zacznie on wyciągać właściwe wnioski z dotychczasowych doświadczeń życiowych. Tylko taka kara będzie adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego i spełni swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa ze względu na prewencję ogólną. W przypadku oskarżonego, który dotychczas był szesnastokrotnie karany nie można przyjąć pozytywnej prognozy kryminologicznej, bowiem dotychczasowa postawa oskarżonego wskazuje, iż nie przestrzega on obowiązujących norm prawnych i nie wyciągnął dotychczas żadnych pozytywnych wniosków ze swojego przestępczego zachowania.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd orzekał wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego D. G. kwoty 7.900 złotych.

Jednocześnie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. wynagrodzenie w kwocie 516,60 złotych, w tym 23 % podatku VAT w kwocie 96,60 złotych, tytułem nie opłaconej przez oskarżonego pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wartość tej kwoty została obliczona zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 03 października 2016 roku (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714 z późn. zm.).

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego w całości od kosztów sądowych obciążając wydatkami Skarb Państwa. Oskarżony bowiem aktualnie przebywa w Areszcie Śledczym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności, nie ma żadnych dochodów, nie posiada też majątku. W takiej sytuacji Sąd uznał, iż uiszczenie przez niego kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe.