Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Otwocku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Otwocku Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Włodarczyk

Protokolant: Anna Bodalska – Krydowska

Bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Otwocku

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 24 września 2018 roku, 08 listopada 2018 roku

sprawy

P. J. (1) syna S. i D. z domu W., urodzonego w dniu (...), w O.,

oraz

Ł. T. syna J. i K. z domu P., urodzonego w dniu (...) w O.,

oskarżonych o to, że: w dniu 20 listopada 2016 r. w K., pow. (...), woj. (...), wspólnie i w porozumieniu, usiłowali dokonać zaboru w celu przywłaszczenia alkoholu w postaci 12 butelek pojemności 0,7 l, m-ki S. i 6 butelek o pojemności 1l m-ki S., gdzie suma poniesionych strat wyniosła 590 zł na szkodę (...) S.A., lecz zamierzonego czynu tego nie osiągnęli z uwagi, iż zostali zatrzymani przez pracownika ochrony

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

orzeka

1.  oskarżonego P. J. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. i za to skazuje oskarżonego, zaś na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając na podstawie art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych,

2.  oskarżonego Ł. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. i za to skazuje oskarżonego, zaś na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając na podstawie art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych,

3.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. dowód rzeczowy ujęty w wykazie dowodów rzeczowych nr I/595/16/P zwrócić osobie uprawnionej – kierownikowi sklepu (...) w K. przy ul. (...)

4.  zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie po 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych w tym opłatę w kwotach po 100 (sto) złotych.

Sygn. akt II K 1047/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 20 listopada 2016 roku P. J. (1) i Ł. T. udali się do sklepu (...) mieszącego się w K. przy ul. (...). Po wejściu do sklepu (...) wziął wózek, a następnie mężczyźni udali się do działu z alkoholem. Ł. T. do wózka włożył znajdujące się na podłodze kartony z alkoholem w postaci 12 butelek o pojemności 0,7 litra marki S. oraz 6 butelek o pojemności 1 litra marki S. o wartości 590 złotych. Następnie mężczyźni przechodząc działem przy którym ustawione były lodówki udali się w kierunku wejścia do sklepu. Kiedy drzwi do sklepu otworzyły się, ponieważ do wchodził klient, Ł. T. stanął na środku wejścia do sklepu. Za nim do wyjścia przechodząc przy dziale (...) i owoce z wózkiem zawierającym alkohol kierował się P. J. (1). Zanim P. J. (1) doszedł do drzwi wejściowych do sklepu, został zatrzymany przez pracownika ochrony.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadka S. J. (k. 15-16, k. 117-118), P. (...)(k. 2-3, k. 118-119) oraz dowodów z dokumentów w postaci protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości (k. 6,12), protokołu zatrzymania osoby (k. 7, k. 10), protokołu oględzin miejsca (k. 13-14), protokołu przeszukania (k. 18-19, k. 23-24), protokołu zatrzymania rzeczy (k. 61-63), protokołu oględzin (k. 66-67) płyty CD (k. 69), danych o karalności P. J. (1) (k. 112), danych o karalności Ł. T. (k. 113-114).

Oskarżony P. J. (1) przesłuchany po raz pierwszy w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do domowy składania wyjaśnień.

Przesłuchany ponownie w toku postępowania przygotowawczego oskarżony P. J. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Przesłuchany na rozprawie oskarżony P. J. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Wskazał w nich, że w dniu zarzutu poszedł do zakupy, miał wtedy rękę w gipsie, w trakcie zakupów spotkał oskarżonego T., który włożył mu cztery zgrzewki do wózka. Oskarżony przyznawał się, że jechał wózkiem. Jako klient oskarżony miał prawo alkohol, czy inny towar przy kasie, a kasy oskarżony jeszcze nie przekroczył, został zatrzymany około 6 metrów przed alejką. Oskarżony nie doszedł do skrętu do kasy, a został zatrzymany i był zatrzymany przez okres dwóch dni. Po alkohol udał się do (...), ponieważ kolega robił pępkowe a w (...)jest najtaniej, alkohol był tylko w wózku, oskarżony nigdzie indziej nie wkładał alkoholu. Kiedy do oskarżonego podszedł ochroniarz, to T. był na drugim końcu sklepu. Oskarżony nie miał zamiaru uciekać, a T. nie stał w drzwiach wejściowych i nie blokował fotokomórki. Oskarżony nie chciał ukraść alkoholu. Oskarżony był przekonany, że w spodniach ma pieniądze, a okazało się, że ich nie ma.

Oskarżony Ł. T. przesłuchany po raz pierwszy w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Przesłuchany ponownie w toku postępowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Przesłuchany na rozprawie oskarżony Ł. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia w których wskazał, że nie został zatrzymany przez pracownika (...), sam opuścił sklep. Przed sklepem czekał na P. J. (1), który długo nie wychodził. Oskarżony poszedł do sklepu, żeby zobaczyć co się dzieje i wtedy został zatrzymany przez policjanta. Do (...) oskarżony pojechał z bratem, czekał w samochodzie, jednak brat długo nie wracał i oskarżony poszedł do sklepu zobaczyć co się dzieje. Kiedy wchodził do (...) spotkał oskarżonego P. J. (1), który poprosił oskarżonego o załadowanie do koszyka alkoholu. Oskarżony włożył J. alkohol do koszyka, ponieważ J. miał rękę w gipsie. Oskarżony przeszedł alejkami, żeby poszukać brata, zrobił kółko i opuścił (...). Później został zatrzymany przez policję, ponieważ z bratem czekał na oskarżonego, któremu mieli przewieźć alkohol. Po wyjściu ze sklepu oskarżony nie stał w drzwiach wejściowych, czekał na parkingu pod sklepem. W (...) jednymi drzwiami się wchodzi, a drugie drzwi służą do wyjścia.

Oceniając wyjaśnienia złożone przez oskarżonego P. J. (1), Sąd przyznał im walor wiarygodności jednie w zakresie, w którym oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz wskazał, że w dniu zarzutu był w sklepie (...). W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. W pozostałym zakresie w ocenie Sadu wyjaśnienia oskarżonego nie zasługiwały na przyznanie im waloru wiarygodności, bowiem nie znajdowały potwierdzenie z zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Sąd uznał, iż stanowiły one jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony. W ocenie Sądu całkowicie nielogiczne było twierdzenie, że za alkohol, który miał w koszyku chciał zapłacić, jednak nie posiadał przy sobie środków finansowych, które zostawił w innych spodniach.

Sąd oceniając wyjaśnienia złożone przez oskarżonego Ł. T. przyznał im walor wiarygodności w zakresie, w którym oskarżony przyznał, że w dniu zarzutu wspólnie z P. J. (1) udał się do sklepu (...), a następnie do koszyka P. J. (1) włożył alkohol, w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego znajdowały potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. W części, w której oskarżony podał, że z P. J. (1) spotkał się przypadkiem przed sklepem, nie oczekiwał na niego w drzwiach wejściowych do sklepu i jego udział w zakupach P. J. (1) zakończył się po tym jak włożył J. alkohol do koszyka, Sąd nie przyznał wyjaśnieniom oskarżonego waloru wiarygodności, bowiem nie znajdują one potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w tym w szczególności zeznaniach P. J. (2), oraz nagraniu z monitoringu sklepu (...).

Sąd jako w pełni wiarygodne uznał zeznania świadka P. J. (2), pracownika ochrony, który na nagraniu z monitoringu ujawnił, że oskarżeni próbowali ukraść alkohol, a następnie dokonał ich zatrzymania. Relacja świadka w ocenie Sądu jest jasna, spójna, adekwatna do udziału w sprawie.

Sąd jako w pełni wiarygodne uznał zeznania złożone przez świadka P. Ł., która była zastępcą kierownika w sklepie (...). Świadek składając zeznania w przedmiotowej sprawie nie pamiętała okoliczności kradzieży, ponieważ w sklepie zdarzały się one dosyć często, nie mniej jednak świadek wskazała, ze była próba kradzieży polegająca na wyjeździe z towarem – alkoholem przez drzwi wejściowe do sklepu. W wyniku reakcji ochrony, kradzież nie doszła do skutku.

Sąd jako w pełni wiarygodne uznał dowody z dokumentów zgromadzonych i ujawnionych w toku postepowania, zostały one bowiem sporządzone przez osoby do tego uprawnione, żadna ze stron nie kwestionowała waloru ich wiarygodności ani autentyczności do czego Sąd również nie znalazł podstaw.

Istotnym dowodem w przedmiotowej sprawie było nagranie z monitoringu sklepu (...), na którym utrwalone zostało zachowanie oskarżonych Ł. T. i P. J. (1), wskazujące na zachowanie i sposób działania oskarżonych.

P. J. (1) oraz Ł. T. zostali oskarżeni o to, że w dniu 20 listopada 2016 r. w K., pow. (...), woj. (...), wspólnie i w porozumieniu, usiłowali dokonać zaboru w celu przywłaszczenia alkoholu w postaci 12 butelek pojemności 0,7 l, m-ki S. i 6 butelek o pojemności 1l m-ki S., gdzie suma poniesionych strat wyniosła 590 zł na szkodę (...) S.A., lecz zamierzonego czynu tego nie osiągnęli z uwagi, iż zostali zatrzymani przez pracownika ochrony tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

Przedmiotem ochrony czynu zabronionego z art. 278 § 1 k.k. są własność i posiadanie rzeczy. Zabór polega na wyjęciu rzeczy spod władztwa właściciela lub posiadacza i przejęciu we własne władztwo sprawcy (Peiper, Komentarz, s. 541; Górniok, Pleńska, Przestępstwa, s. 405; Marek, Komentarz, s. 589; Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 915 i n.). Zabór jest dokonany bezprawnie, bez zgody właściciela lub posiadacza rzeczy (Peiper, Komentarz, s. 541; Marek, Komentarz, s. 590; wyrok SN z 18.12.1998 r., IV KKN 98/98, Prok. i Pr.-wkł. 1999/7–8, poz. 5). W wypadku kiedy zabór rzeczy następuje za zgodą właściciela lub posiadacza, znamiona kradzieży nie zostają zrealizowane (zezwolenie uprawnionego). Omawianego czynu można dopuścić się tylko przez działanie. Kradzież jest przestępstwem umyślnym, którego można się dopuścić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Jest to bowiem przestępstwo kierunkowe, jako że celem zaboru jest przywłaszczenie. Oznacza to, że sprawca dokonuje zaboru po to, aby włączyć cudzą rzecz do swojego majątku i postępować z nią jak właściciel (tzn. zużywając, darowując, sprzedając itp.). Cel przywłaszczenia nie musi obejmować dążenia sprawcy do osiągnięcia korzyści majątkowej.

Zgromadzony i ujawnione w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy jest jednoznaczny i pozwala na ustalenie, że oskarżeni P. J. (1) i Ł. T. wspólnie w dniu 20 listopada 2016 r. udali się do sklepu (...), P. J. (1) wziął koszyk. Obaj oskarżeni weszli na teren sklepu, po czym udali się do działu z alkoholami. Tam Ł. T. do koszyka włożył alkohol w postaci 12 butelek o pojemności 0,7 litra marki S. oraz 6 butelek o pojemności 1 litra marki S. o wartości 590 złotych. Następnie obaj oskarżeni, przeszli przy lodówkach w stronę drzwi wejściowych do sklepu. W czasie kiedy drzwi się otworzyły Ł. T. stanął pomiędzy nimi, aby zablokować fotokomórkę, zaś P. J. (1) przy dziale z owocami i warzywami kierował się do wyjścia ze sklepu, przed drzwi wejściowe. Przed wyjściem ze sklepu (...) został zatrzymany przez pracownika ochrony.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony i ujawniony w przedmiotowej sprawie jest jednoznaczny i pozwolił na ustalenie, ze obaj oskarżeni dopuścili się popełnienia zarzucanego im czynu. Wobec powyższego Sąd uznając winę oskarżonych za udowodnioną wymierzył im kary po 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych.

Wymierzając oskarżonym kary Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające i obu nadał takie samo znaczenie. W ocenie Sądu w przypadku oskarżonego P. J. (1) okoliczność łagodzącą stanowiło przyznanie się do winy oraz stosunkowo niska wartość szkody, oraz dotychczasowa niekaralność, z kolei okoliczności obciążającą, którą Sąd brał pod uwagę, stanowiła znaczna ilość podobnych zdarzeń, która miała miejsce na terenie podległym Sądowi Rejonowemu w Otwocku. W przypadku zaś oskarżonego Ł. T. Sąd jako okoliczność łagodzącą uznał stosunkowo niską wartość szkody, która była w pobliżu dolnej granicy umożliwiającej kwalifikację czynu jako przestępstwo, nie zaś wykroczenie, z kolei okoliczność obciążającą w przypadku oskarżonego stanowiła uprzednia karalność w tym również za przestępstwa skierowane przeciwko mieniu.

Z tych też względów Sąd wymierzając oskarżonym kary Sąd uznał, iż orzeczone kary grzywny w przypadku obu oskarżonych spełnią swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze jak również w zakresie społecznego oddziaływania. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę okres czasu jaki upłynął od czasu popełnienia przez oskarżonych przypisanego im czynu, kara grzywny będzie karą, która nie tylko pozwoli oskarżonym zrozumieć naganność ich zachowania, ale także pozwoli wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość, tak by więcej nie wchodzili oni w konflikty z prawem. W przypadku obu oskarżonych Sąd uznał, że orzeczenia kara grzywny, mająca charakter finansowy będzie dla oskarżonych karą dotkliwą, zaś z drugiej strony mając na uwadze, niską wartość szkody, ma też łagodniejszy charakter niż kara pozbawienia wolności, nawet w przypadku warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd zgodnie z przepisem art. 230 § 2 k.p.k. Sąd orzekł w przedmiocie dowodów rzeczowych zabezpieczonych w sprawie, uznając, iż płyta z monitoringu zabezpieczonego w sprawie aktualnie po zakończeniu postępowania będzie już zbędna dla przedmiotowej sprawy i podlega zwrotowi osobie uprawnionej, która jest kierownik sklepu (...).

Sąd zgodnie z przepisem art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie po 190 złotych, w tym opłaty w kwocie po 100 złotych. Wysokość opłaty została obliczona zgodnie z ustawą o opłatach w sprawach karnych.