Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Otwocku

UZASADNIENIE

Pełnomocnik K. R., pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego w Otwocku w dniu 28 lutego 2019 r. wniósł o zasądzenie alimentów na rzecz K. R. w kwocie po 900 zł miesięcznie od pozwanego D. R.. Wraz z pozwem wniósł o zabezpieczenie w/w roszczenia na czas trwania postępowania, poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty po 900 zł miesięcznie.

Nadto strona powodowa wniosła o zasądzenie od powoda na rzecz powódki kosztów procesu.

(d. pozew - k. 2-4)

Postanowieniem z dnia 4 marca 2019 r. Sąd Rejonowy w Otwocku tytułem zabezpieczenia na czas trwania postępowania zasądził od pozwanego na rzecz córki K. R. alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie.

(d. postanowienie SR w Otwocku – k. 7-9)

Pozwany D. R. na rozprawie w dniu 2 lipca 2019 r. uznał powództwo do kwoty po 600 zł miesięcznie, w pozostałym zakresie wniósł o oddalenie powództwa.

(d. stanowiska stron na rozprawie w dniu 2 lipca 2019 r. – k. 32)

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań stron (k. 32-34) oraz dołączonych przez strony dokumentów (k. 6, 22-31), Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. R. jest córką D. R. . Powódka ma 20 lat, jest studentką Akademii (...) na kierunku pedagogika w trybie stacjonarnym. Planowany termin ukończenia studiów to 30 wrzesień 2021 roku. Obecnie ukończyła pierwszy rok studiów ze średnią 4,0.

(d. zaświadczenie k. 22, odpis aktu urodzenia k. 6)

K. R. zamieszkuje wraz z matką, 8 – letnim bratem oraz swoim chłopakiem w mieszkaniu o pow. 37 m2.

Na usprawiedliwione koszty utrzymania powódki składają się: udział małoletniej w kosztach utrzymania mieszkania – ok. 200 zł miesięcznie, koszt wyżywienia - 600 zł miesięcznie, koszt transportu - 77 zł miesięcznie, przybory szkolne i pomoce naukowe - 50 zł miesięcznie, kosmetyki i chemia – ok. 100 zł miesięcznie, odzież i obuwie – ok. 200 zł/mc, rozrywka – ok. 100 zł miesięcznie, fryzjer – ok. 50 zł miesięcznie, opłata za telefon komórkowy – ok. 35 zł miesięcznie, wypoczynek wakacyjny i w ferie – ok. 100 zł miesięcznie.

(d. przesłuchanie powódki k. 32)

Pozwany D. R. ma 44 lata, zatrudniony jest w (...) Centrum (...), gdzie wykonuje zawód nauczyciela terapii zajęciowej (będąc zatrudnionym w wymiarze 0,42 etatu) z wynagrodzeniem w średniej wysokości 1 530,65 zł netto miesięcznie oraz w Zespole Medycznych Szkół Policealnych w O. jako nauczyciel z wynagrodzeniem w wysokości 3 629,70 zł netto miesięcznie.

Do 28 lutego 2019 r. pozwany pracował nadto w (...) w K., gdzie był zatrudniony jako starszy pielęgniarz.

W 2018 r. pozwany osiągnął dochód brutto w wysokości ponad 93 900 zł.

(d. zaświadczenia k. 27, 29, 31, rozwiązanie umowy o pracę k. 28, świadectwo pracy k. 30)

Obecnie D. R. zamieszkuje w G., gdzie za wynajem mieszkania płaci 1 100 zł miesięcznie. Nadto na wyżywienie wydaje ok. 500 zł miesięcznie, na dojazdy do pracy także ok. 500 zł miesięcznie, na odzież – 100 zł miesięcznie, na środki higieniczne – ok. 50 zł miesięcznie, na leki – ok. 40 zł miesięcznie, na telefon – ok. 30 zł miesięcznie.

Pozwany jest właścicielem dwóch starszych samochodów osobowych – S. oraz H., a nadto współwłaścicielem – z byłą żoną – mieszkania, w którym zamieszkuje obecnie m.in. powódka. D. R. spłaca również kredyt hipoteczny zaciągnięty wspólnie z matką powódki na zakup w/w mieszkania – miesięczna rata powyższego kredytu wynosi 1 200 zł, z czego pozwany spłaca połowę.

Pozwany utrzymuje obecnie rzadki kontakt z córką, sporadycznie zabiera ją na pizzę czy też do zoo. Począwszy od wakacji 2018 r. pozwany płacił córce alimenty w kwocie po 800 zł miesięcznie, zaś od lutego 2019 r. zaczął przekazywał na jej rzecz kwotę po 600 zł miesięcznie.

D. R. płaci również alimenty na rzecz syna (brata powódki) w wysokości 600 zł miesięcznie, a nadto dodatkowo partycypuje w wydatkach na syna w kwocie ok. 100 zł miesięcznie.

Pozwany utrzymuje nadto z synem stały kontakt. Spędza z nim czas po szkole w co drugi wtorek i w co drugi czwartek, a nadto w co drugi weekend zabiera syna do swego miejsca zamieszkania. W każdy wtorek i w środę zaprowadza i odbiera też syna ze szkoły do miejsca zamieszkania syna.

Matka powódki (była żona pozwanego) zarabia obecnie ok. 6000 zł netto miesięcznie.

(przesłuchanie K. R. – k. 32, przesłuchanie D. R. – k. 32-33).

Sąd dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Sąd co do zasady uznał za wiarygodny zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. W szczególności Sąd uznał za wiarygodne zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów, albowiem nie były one kwestionowane przez strony.

Sąd nie dał jedynie wiary zeznaniom pozwanej w zakresie, w jakim z jej zeznań wynika, że na kosmetyki i chemie potrzebuje 200 zł miesięcznie, na odzież i obuwie 400 zł miesięcznie, na rozrywkę 200 zł miesięcznie, zaś na wypoczynek 125 zł miesięcznie. W ocenie Sądu powyższe kwoty należy uznać za zawyżone. W ocenie Sądu, mając na uwadze doświadczenie życiowe, koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powódki w zakresie kosmetyków i chemii wynoszą ok. 100 zł miesięcznie, w zakresie odzieży i obuwia ok. 200 zł miesięcznie, zaś w zakresie rozrywki oraz wypoczynku – po ok. 100 zł miesięcznie.

W pozostałym zakresie Sąd zeznaniom stron dał wiarę.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 133 § 1 kro rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. W doktrynie przyjmuje się, że celem ustalania, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, należy dokonać oceny jego możliwości zarobkowych oraz majątkowych i oceny, czy ich wykorzystanie pozwala na osiągnięcie dochodu wystarczającego na zaspokojenie jego potrzeb życiowych, przy czym ocena ta winna być dokonywana w zasadzie analogicznie do oceny możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, jednakże z uwzględnieniem odrębności związanych z wiekiem dziecka i jego staraniami o zdobycie stosownych kwalifikacji zawodowych (zob. np. J. Wierciński (red)., Komentarz do art. 133 kro. Lexis Nexis).

Wskazać jednocześnie należy, iż zgodnie z ugruntowanym już w orzecznictwie poglądem wykładni art. 133 § 1 kro „nie można dokonywać w oderwaniu od art. 96 k.r.o., który nakłada na rodziców obowiązek troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go do pracy dla dobra społeczeństwa, odpowiednio do jego uzdolnień. Obowiązek, o którym mowa, nie jest ograniczony przez termin dojścia uprawnionego do pełnoletniości. Nie jest również związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że ustaje z chwilą osiągnięcia przez uprawnionego określonego podstawowego względnie średniego wykształcenia. Należyte przygotowanie do przyszłej pracy zawodowej może również obejmować studia wyższe, jeżeli tylko uzdolnienia dziecka, jego ambicje i wytrwałość okażą się wystarczające do tego, by studia te rozpocząć, kontynuować i pomyślnie zakończyć. Z tej przyczyny w odniesieniu do dzieci, które osiągnęły pełnoletniość, należy brać pod rozwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy ich zdolności oraz cechy charakteru pozwalają na kontynuowanie nauki. Rodzice nie mogą zatem uchylić się od obowiązku alimentowania studiującego dziecka przez powoływanie się na to, że mogłoby ono już "utrzymać się samodzielnie", gdyby podjęło pracę z chwilą osiągnięcia średniego wykształcenia. Jedynie brak pozytywnych wyników w nauce uzasadniałby ustanie obowiązku alimentacyjnego rodziców” (tak SN w wyroku z dnia 16 lipca 1998 r. sygn. I CKN 521/98).

O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują natomiast usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro). Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od różnych okoliczności natury społecznej i gospodarczej w których osoba uprawniona się znajduje. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle można określić potrzeby życiowe, materialne i intelektualne uprawnionego (uzasadnienie do tezy IV uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86).

W ocenie Sądu z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż K. R. nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Powódka w chwili obecnej ma 20 lat, obecnie nie posiada żadnego zawodu, który próbuje zdobyć kształcąc się w Akademii (...) na kierunku pedagogika w trybie stacjonarnym, tym samym więc jej działania zmierzające do ukończenia szkoły wyższej należy uznać za jak najbardziej usprawiedliwione. Co więcej powódka osiąga dobre wyniki w nauce.

Na usprawiedliwione wydatki powódki składają się niewątpliwie koszty zapewnienia jej odpowiednich warunków zamieszkania, koszty wyżywienia, transportu, przyborów szkolnych i pomocy naukowych, kosmetyków i chemii, odzieży i obuwia, rozrywki, fryzjera, telefonu komórkowego oraz wypoczynku i wynoszą one w sumie ok. 1500 zł miesięcznie. Do usprawiedliwionych wydatków powódki w ocenie Sądu nie sposób natomiast zaliczyć kosztów jej wyjazdów do rodziny chłopaka.

W ocenie Sądu, biorąc po uwagę wiek a także doświadczenie zawodowe pozwanego, jak również osiągane przez niego w przeszłości i obecnie dochody, uznać należy, iż możliwości zarobkowe pozwanego, rozumiane jako środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych (tak np. uchwała pełnego składu (...) – Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42, wyrok SN z dnia 22 czerwca 2007 r., II UK 229/06, LEX nr 422753) wyczerpują się w osiąganych przez niego aktualnie dochodach i wynoszą ponad 5100 zł netto miesięcznie.

Mając na uwadze usprawiedliwione potrzeby powódki, oraz możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego, zasadnym jest w ocenie Sądu obciążenie pozwanego D. R. obowiązkiem łożenia tytułem alimentów na rzecz córki K. R. w kwocie po 750 zł miesięcznie (czyli obowiązkiem łożenia kwoty stanowiącej połowę kosztów utrzymania powódki).

Zdaniem Sądu ustalona kwota alimentów nie obciąża nadmiernie pozwanego (nie przekracza jego możliwości zarobkowych i majątkowych, stanowiących górną granicę świadczeń alimentacyjnych), albowiem pozwany ma na utrzymaniu jeszcze – poza powódką – jedynie jedną osobę (syna w wieku 8 lat), zaś ustalone alimenty stanowią zaledwie niespełna 15 % miesięcznych dochodów netto pozwanego.

Z kolei kwota żądana przez powódkę, tj. kwota alimentów po 900 zł miesięcznie zdaniem Sądu jest nazbyt wygórowana i nie uwzględnia tego, iż matka powódki winna łożyć na utrzymanie powódki kwotę zbliżoną do pozwanego (a więc, że powinna ona pokrywać połowę usprawiedliwionych kosztów utrzymania K. R.).

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd zasądził od D. R. na rzecz jego córki K. R. alimenty w kwocie po 750 zł miesięcznie, płatne, począwszy od 28 lutego 2019 r. (a więc od dnia wniesienia powództwa), do rąk uprawnionej do 10 – tego dnia każdego miesiąca z góry, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek rat; zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

Wobec faktu, iż powódka wygrała proces w 83%, Sąd, kierując się wyrażoną w art. 100 kpc zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, oraz mając na względzie § 2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3000 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 kpc, zaś na podstawie art. 113 ustęp 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył pozwanego opłatą sądową od uwzględnionej części powództwa, pozostałe nieuiszczone koszty sądowe przejął natomiast na rachunek Skarbu Państwa.